Układ krwionośny – diagnostyka osteopatyczna

Jednym z najważniejszych elementów badania osteopatycznego jest ocena struktur układu krwionośnego, a także objawów, które mogą wskazywać na nieprawidłowości w krążeniu krwi i limfy. Dlatego badanie osteopatyczne obejmuje:

✅ pomiar pulsu na kończynach – zwrócenie uwagi na ewentualne asymetrie w pulsie na odpowiadających sobie tętnicach na każdej z kończyn,

✅ palpacyjną ocenę temperaturę skóry – sprawdzenie, czy kończyny są jednakowo ucieplone, bez nadmiernego wzrostu ich temperatury lub wychłodzenia,

✅ ocenę zabarwienia skóry – wzrokową ocenę pozwalającą stwierdzić, czy kończyny nie są blade lub przeciwnie – zaczerwienione; zwrócić uwagę powinny zawsze owrzodzenia skóry, rany na skórze kończyn, żylaki i pajączki, a także plamy mogące być objawem zespołu pozakrzepowego,

✅ ocenę napięć mięśniowo-powięziowych – nadmierne napięcia mogą ograniczać przepływ krwi przez naczynia, co prowadzi do miejscowych zaburzeń perfuzji.

Jedną z podstawowych zasad osteopatii, sformułowanych przez A. T. Stilla jest stwierdzenie, że „prawo tętnic jest absolutne” ("the rule of the artery is supreme"). Oznacza to, że zdrowie tkanek zależy od sprawnego przepływu krwi przez organizm. Tym samym założenie to wyjaśnia fakt, że dysfunkcje danego narządu biorą początek od nieprawidłowości w jego ukrwieniu. Może tak dziać się u osób, u których występują różnego rodzaju dysfunkcje strukturalne (np. ograniczenie ruchomości stawów, skurcze mięśniowe, blizny powięziowe).

Takie blokady w swobodnym przepływie krwi mogą w konsekwencji prowadzić do nieprawidłowego odżywienia tkanek, co z kolei przyczynia się do powstawania dysfunkcji, bólu, stanu zapalnego i chorób organu dotkniętego niedokrwieniem, z nieprawidłowym odpływem metabolitów. To właśnie dlatego w osteopatii dysfunkcje narządowe są postrzegane przez pryzmat układu krążenia, a jego funkcja jest podkreślana jako nadrzędna w prawidłowym funkcjonowaniu organizmu.

Osteopaci stosują wiele technik manualnych, które mogą bezpośrednio lub pośrednio poprawiać funkcjonowanie układu krwionośnego. Oto niektóre z nich:

✅ manipulacje tętnic,

✅ ucisk-dekompresja,

✅ rozciąganie kombinowane,

✅ technika nawadniania trzewi,

✅ indukcja poślizgu,

✅ technika akordeonowa,

✅ indukcja rozciągania.

Ponadto w pracy z układem krwionośnym osteopaci i fizjoterapeuci stosują także:

To dlatego osteopaci koncentrują się na obszarach, w których zidentyfikowano napięcia powięziowe wpływające na przepływ krwi, traktując tę część pracy jako element pośrednio wpływający na układ krążenia.

Układ limfatyczny jest ściśle powiązany z układem krwionośnym. Osteopaci pracują nad poprawą drenażu limfatycznego w celu wspomagania cyrkulacji płynów ustrojowych.

Poprawa przepływu limfy może prowadzić do zmniejszenia obrzęków. Jest to potrzebne zwłaszcza u osób doświadczających problemów związanych z zastojem krwi żylnej i limfy w kończynach dolnych.

Techniki czaszkowo-krzyżowe mające na celu pracę z rytmem płynu mózgowo-rdzeniowego oraz ogólnym napięciem w układzie czaszkowo-krzyżowym są bardzo przydatne w osteopatycznej pracy z układem krwionośnym pacjenta. Mogą one bowiem przełożyć się na lepsze odżywienie mózgu oraz rdzenia kręgowego.

Naczynia tętnicze i żylne są ściśle powiązane z narządami wewnętrznymi. Dlatego gdy dany narząd zaczyna gorzej pracować, pomocne mogą okazać się techniki wisceralne. Ich zastosowanie może poprawić ukrwienie narządów wewnętrznych oraz wpłynąć na ogólną poprawę krążenia (na przykład w okolicy brzucha).

Przykładem pracy osteopatycznej z układem krwionośnym w dysfunkcji narządowej jest praca z wątrobą, jako organem odrywającym ważną rolę w filtracji krwi i detoksykacji organizmu. Poprawa mobilności wątroby może wspomóc prawidłowy przepływ krwi przez ten narząd oraz zmniejszyć zastoje żylne, a tym samym poprawić oczyszczanie organizmu z toksyn.

Osteopatyczne techniki bezpośrednie i pośrednie mogą więc być pomocne w dysfunkcjach układu krążenia. Z kolei techniki krążeniowe mogą wspomóc także pracę wisceralną. Tym samym techniki osteopatyczne dla układu krwionośnego są jednymi z najważniejszych elementów pracy osteopaty.