Wazomotoryka naczyń żylnych okiem osteopaty Pediatria

Wazomotoryka naczyń żylnych okiem osteopaty

Temat wazomotoryki naczyń krwionośnych, chociaż nie został jeszcze w pełni poznany i opisany, od lat fascynuje naukowców. Odkrycie rozrusznikowych komórek Cajala w żyle wrotnej na nowo ożywiło temat mechanizmu, która napędza działanie obiegu krwi w naczyniach krwionośnych. Kwestia ta, mimo że wiele już wiadomo, nadal pozostaje otwarta na nowe odkrycia. Korzystając z pozyskanej już wiedzy, wazomotoryka naczyń żylnych to zagadnienie, które towarzyszy osteopatom w codziennej praktyce.
Spis treści:
  1. Ważna rola technik osteopatycznych w pracy z naczyniami żylnymi
  2. U kogo warto wdrożyć osteopatyczne techniki naczyniowe?
  3. Techniki osteopatii w pracy z naczyniami żylnymi



Ważna rola technik osteopatycznych w pracy z naczyniami żylnymi

Wszystkie naczynia krwionośne organizmu człowieka mierzą łącznie aż 250 000 km, a z tego stosunek tętnic do żył długościowo wynosi tu 1:2,5.2

Pokazuje to jak ogromną powierzchnię ciała człowieka zajmują naczynia krwionośne.

Naczynia żylne, jako ważna część układu krwionośnego, gdy działają bez zarzutów, pozwalają na swobodny obieg krwi w organizmie człowieka, a co ważne w osteopatii - warunkują prawidłową pracę wszystkich narządów wewnętrznych i części ciała.

Dzięki udziałowi w detoksykacji organizmu żyły biorą istotny udział w procesach samoregulacyjnych organizmu człowieka, które osteopatia stara się wesprzeć.

Zgodnie z jedną z reguł A. T. Stilla - nadrzędności naczyń - to zaburzenia w układzie krążenia są jedną z głównych przyczyn chorób.


U kogo warto wdrożyć osteopatyczne techniki naczyniowe?

Techniki naczyniowe ważne są w pracy z każdym pacjentem. W osteopatii przywrócenie prawidłowego krążenia w naczyniach jest podstawą odzyskania harmonii organizmu. Zatem pracę z naczyniami żylnymi wdraża się u osób mających bardzo różne objawy, w tym napięciowe bóle głowy, ale też problemy jelitowe, wątrobowe czy bolesne miesiączki.

Prawidłowy odpływ krwi z narządów pozwala ponadto lepiej radzić sobie ze stanem zapalnym i obrzękami. O technikach naczyniowych należy też pamiętać, pracując z pacjentami z bólem kręgosłupa (przy wiedzy na temat splotów żylnych kręgosłupa), w tym u osób z tak powszechną dyskopatią.

Wymienione przykłady, a dokładniej - dolegliwości im towarzyszące mogą być bowiem spiętrzeniem układu żylnego. Dlatego techniki naczyniowe są standardem w pracy wielu osteopatów pracujących holistycznie z pacjentem.

Zapraszamy na szkolenie osteopatyczne: 

Metabolizm, witalność, płynność i zdrowie w osteopatii




Techniki osteopatii w pracy z naczyniami żylnymi

Wśród osteopatycznych technik pracy z układem żylnym wyróżnia się techniki bezpośrednie i pośrednie.

Do technik osteopatii w dysfunkcjach naczyń żylnych należą:

✅ drenaż zatok żylnych,

✅ techniki naczyniowe Jean-Pierre’a Barrala,

✅ techniki naczyniowe wg Alaina Croibiera,

✅ technika płynowa,

✅ techniki pompujące,

✅ techniki odruchowe (kąt żylny, zbiornik mleczu, mostek),

✅ techniki harmoniczne (w tym przejścia piersiowo-lędźwiowego i przejścia lędźwiowo-krzyżowego),

✅ techniki płynowe (między innymi dla wątroby i jelit),

✅ osteopatia cranio-sacralna,

✅ techniki wisceralne - jako jeden z elementów usprawnienia krążenia krwi w naczyniach docierających do narządów wewnętrznych,

✅ praca z przeponą (uwzględniającą więzadła łukowate, części przednio-boczne i odnogi przepony),

✅ techniki dla przepony brzusznej i miednicznej,

✅ opracowanie przepony górnego otworu klatki piersiowej,

✅ rozluźnianie mięśniowo-powięziowe,

✅ BLT - równoważenie napięć więzadłowych,

✅ technika MLT.

W części przypadków, jeżeli zaburzenia naczyń żylnych dotyczą kończyn dolnych, a u pacjenta występują obrzęki i widoczne żylaki, potrzebne okazać się uzupełnienie leczenia kompresjoterapią.

Ważne jest, aby przed każdą sesją w gabinecie osteopatycznym zauważać objawy, które mogą świadczyć o poważnych zaburzeniach naczyniowych, w tym zakrzepowych. Zwrócić uwagę powinien brak tętna lub jego nierównowaga na kończynach, zasinienie lub zaczerwienienie kończyn, obrzęk, chłód kończyn lub wzmożone ucieplenie kg lub kd oraz rany i plamy na skórze podudzi. Zawsze z chorobą żylną należy też kojarzyć nagle występującą duszność, a także objawy neurologiczne i kardiologiczne, a więc stany wymagające pilnej interwencji lekarskiej. Dlatego pacjentów z chorobami żylnymi warto zawczasu skonsultować z chirurgiem naczyniowym, który zadecyduje o konieczności wdrożenia leczenia przeciwzakrzepowego.


Bibliografia:

  1. Kowalska D., Mrozkowiak M., ZastosowanIe fizykalnej terapii naczyniowej w przewlekłej niewydolności żylnej, Praktyczna fizjoterapia&rehabilitacja, 2018. 
  2. Assink R., Osteopatyczna terapia naczyń wisceralnych, Fizjoterapeuta, 4/2021.